فایده سفر

دین اسلام دین تعقل و تفکر می باشد، نه دین هوا و هوس، تا موضوعی را بدون هدف و بیهوده مورد تأکید قرار دهد، بنابراین وقتی برای سفر این همه تأکید و تشویق می کند حتما دارای فوائد و مزایایی می باشد.

حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) در شعری زیبا می فرماید:

تغرب عن الأوطان في طلب العلى            و سافر ففي الأسفار خمس فوائد

تـفرج هـــم و اكتساب معيشـة           و علم و آداب و صحبة ماجد[1]

مسافرت کنید که در آن پنج فایده است: اندوه زدایی، درآمدزایی، دانش افزایی، ادب آموزی، همراهی با شرافتمند.

حضرت علی (علیه السلام) در این کلام زیبا پنج فایده از فوائد سفر را بیان می فرمایند، که هر کدام پاسخ گوی یکی از نیازها یا برطرف کننده یکی از مشکلات زندگی بشر می باشد.

انسان بر اثر تکرار و روزمرگی، دچار خمودگی و افسردگی می گردد؛ مطابق بیان حضرت، یکی از راههای موثر درمان این افسردگی و بازسازی روحی گردش و مسافرت می باشد .

علاوه بر نیاز به سرزندگی و شادابی، انسان نیاز اساسی بر درآمد و اشتغال دارد، که سفرهای تجاری و یا حتی تفریحی که موجب تجربه اندوزی و نیاز سنجی مناطق مختلف می شود، می تواند اشتغال زا و درآمد زا باشد.

علاوه بر این فواید انسان در سفرهای مختلف با اشخاص گوناگون همسفر و هم صحبت می شود و این همصحبتی بر علم و دانش و ادب فرد می افزاید.

انسان مطابق طبع و فطرت خود، همیشه تمایل دارد که با بهترین و شریفترین اشخاص دوست و هم صحبت گردد؛ اما در مسافرت به دلیل دوری از وطن این انتخاب نقش مهمتری به خود می گیرد و فرد دقت بیشتری در انتخاب دوست و همسفر می نماید و این دقت موجب می گردد که دوستان بهتری برگزیند.